Wij hebben via in het tot 'stand houden van monumenten' meer interesse gekregen in momumenten en zijn terecht gekomen in een wereld vol schoonheid en emotie en logica.
Interesse voor monumenten hadden we al lang, echter de schoonheid van de historie bleef beperkt tot het genieten van monumenten.

Toen we als gezin in aanraking kwamen met inkomsten uit werk ten behoeve van de monumenten, kwamen er andere dimensies bij.
Gretig hoorden we allerlei verhalen aan van mensen die betrokken waren, bij het tot stand houden van cultureel erfgoed!
Een oude stadswal was niet alleen meer een oogstrelend object, bij het zien van monumenten kwam tegelijkertijd de vraag in ons boven, hoe zal dit kostbare erfgoed duurzaam behouden kunnen worden! Wie garandeert ons dat dit nooit wordt gesloopt!
We raakten geïnspireerd door de methodiek van technieken die destijds zijn toegepast.

Van uit de geschiedenis weten we, dat er een groot aantal spreekwoorden vanuit de oorsprong bouw en neergang van onze Nederlandse monumenten zijn ontstaan!
Je was bijvoorbeeld steenrijk als je veel stenen kon bemachtigen, die bij de sloop van oude stadsmuren vrij kwamen en doelbewust werden verkocht.
Eigenlijk waren onze voorouders meer milieubewust bezig dan dat wij misschien nu zijn, men kon destijds amper anders, zonder er zich bewust van te zijn, afgezien van het feit of het woord toen al bestond en gangbaar was.

Men gooide destijds weinig dingen weg, want wie weet, was het nog ergens voor te gebruiken!
Vandaag de dag bij het onderhouden van de monumenten gaat het gelukkig nog net zo!

     Het Duitse Huis te Utrecht

Stenen in oude monumenten die los raken, worden dikwijls gereinigd en ontdaan van de oude kalkmetselmortel en worden weer opnieuw ingeboet!

Dat moeten we vooral blijven doen, de charme van oude stenen spreken en blijven in ieder geval voor ons leven!
Door daar in mee te denken, proberen we onze boterham te verdienen.